Om me heen zie ik dat veel mensen last hebben van een opgejaagd gevoel, ik zie ze rennen en vliegen en als je vraagt hoe het met ze gaat krijg je standaard als antwoord: ‘druk, druk, druk’. Eén keer volstaat ook wel jongens. Ik hou totaal niet van een opgejaagd gevoel en het gevoel van veel dingen moeten doen dus er zijn een aantal dingen die ik dagelijks doe om dat gevoel te voorkomen. Lees je mee?
- Ik gebruik geen to do- lijstjes. Als ik constant zie wat ik (van mezelf) allemaal moet doen op een dag begint het me al te jeuken. Dat betekent niet dat ik nooit stofzuig, de was doe of m’n kledingkast opruim. Dat doe ik zeker wel, maar als ik er een keer geen zin in heb voel ik me niet gelijk schuldig omdat het eigenlijk op mijn to-do list stond.
- Ik sta op voordat de rest in huis wakker is. Soms is dat vroeg (op werkdagen om 6 uur). Maar dat is half 7 ook, en 7 uur ook. Als ik op tijd opsta kan ik in me in alle rust klaarmaken en heb ik zelfs nog tijd om warme koffie te drinken.
- Ik voel me niet schuldig als de wasmand vol zit/de vaatwasser nog niet is uitgepakt/ ik al een week niet heb gedweild/ de koelkast nog niet is schoongemaakt. Misschien zou ik dat wel moeten doen, maar zulke dingen staan nu eenmaal niet bovenaan mijn prioriteiten lijstje. Dat kan ook later op de dag. Of morgenvroeg.
- Ik heb geen FOMO (Fear Of Missing Out). De bank en mijn bed zijn mijn beste vrienden. Soort van, je snapt wat ik bedoel. Als ik leuke dingen wil doen, doe ik dat. Maar ik ga er niet vanuit dat de wereld stopt als ik er niet bij ben.
- Ik bemoei me niet met het leven van anderen. ‘Leef en laat leven’. Iedereen maakt keuzes die voor hem/haar goed voelen en moet dat ook vooral doen. Natuurlijk vind ik daar soms wat van ;-) maar veel vaker ook niet. Ik vind het overigens ook prettig als het andersom ook zo is.
- Ik doe maar 1 ding tegelijk. Ben ik aan het koken en is de wasmachine klaar? Dat laatste wacht maar even. En ben ik aan het bellen? Dan negeer ik de appjes die op dat moment binnenkomen. Dat voelt voor mij beter dan wanneer ik het gevoel heb dat ik me in tweeën moet splitsen.
- Ik probeer alles te relativeren. Ja, soms is iets ontzettend irritant. Komt het echt ook heel slecht uit. Is de babyvoeding of het wc papier op en moeten we dus wel naar de winkel. Bedenk je je ’s avonds als je naar bed wil dat alle schone was er nog op ligt of schiet het je ineens te binnen dat je nog een mailtje moest beantwoorden. Of heb je echt een deadline van je werk, maar hangt opeens je hond in de gordijnen. Dat mag je irritant vinden en even van balen, maar ik probeer dan al snel te denken: ‘hoe erg is dit nou echt?’ 9 van de 10 keer valt het dan wel mee.
- Ik kijk -als ik thuis ben- niet vaak op de klok. Als ik geen afspraken heb en niemand van de peuterspeelzaal hoef op te halen zou ik niet weten waarom ik constant moet weten hoe laat het is.
- Ik denk graag in makkelijke oplossingen en op een dag met veel afspraken bestel ik liever eten dan dat ik ook nog in de keuken moet staan.
- Ik verander regelmatig het woordje ‘moet’ door ‘wil’. Dus dan wordt het in plaats van ‘moet ik dit echt?’ wordt het ‘wil ik dit echt?’ Ik ‘moet’ niks. Ik hoef niet elke avond voor ik ga slapen een boek te lezen, ik kan ook gewoon televisie kijken of doelloos op Instagram scrollen. Ik hoef niet telkens maar de hort op te gaan en van alles te ondernemen. Rust nemen is niet nutteloos.
Hoe denk jij hierover? X
