Throwback…naar 15 mei 2018

Och jongens, Noud is gewoon al bijna 1 jaar. Wat eigenlijk soort van onmogelijk is want hij werd vorige week pas geboren. Bij wijze van dan. 

15 mei 6.00 uur

Even terug naar vorig jaar. 15 mei 2018. Negen dagen voor de uitgerekende datum. Die dag werd ik – belachelijk vroeg – wakker met buikpijn, het voelde alsof ik steken in mijn buik had. Super irritant want ik had juist zoveel zin om nog uit te slapen. Ron moest werken die ochtend en ik ging er ook maar uit. Ontbijten, aankleden, het hele riedeltje. Af en toe had ik wat vervelende steken in mijn buik. Waar ik absoluut geen zin in had want ’s middags zouden we naar Duitsland gaan om te winkelen. Ik heb die ochtend nog wat foto’s gemaakt voor artikelen en wat samenwerkingen afgerond. Tegen het middaguur kreeg ik nog meer steken in mijn buik dus toen ik maar even op de bank gaan liggen.

15.00 uur

Tegen de middag was Ron vrij en zijn we naar Duitsland gereden om te winkelen. Die steken die ik had bleven wel, maar ik liet me een middagje shoppen niet door de neus boren. Tijdens het winkelen merkte ik dat de krampen/steken steeds pijnlijker werden en ik me af en toe even aan een kledingrek moest vasthouden. Even een paar keer zuchten en het ging wel weer! Wist ik veel dat ik op dat moment weeën aan het wegpuffen was..

17.00 uur

Rond een uur of 17 reden we naar huis en ik besloot om toch maar even de verloskundige te bellen. Dat wilde ik het liefst voor ‘sluitingstijd’ want ik zou het vervelend vinden als ik s’avonds zou moeten bellen. Toen ze mijn verhaal aanhoorde kreeg ik te horen dat het wel eens weeën zouden kunnen zijn en dat ik thuis het best even kon gaan douchen. Als het minder zou worden zouden het oefenweeën zijn en als het niet minder zou worden moest ik weer bellen. Het werd dus duidelijk niet minder en op advies van de verloskundige hebben we een weeëntimer app aangezet. Die al na precies 2 keer tikken aangaf ‘de baby komt eraan’! Maar dat ding had het vast niet goed want mijn vliezen waren nog niet gebroken en ik had nog geen oefenweeën gehad en hij zou pas over 9 dagen komen en de klossen stonden nog niet onder het bed en ik had nog niet eens alles in mijn tas gepakt. Onmogelijk dus dat de baby eraan zou komen.

18.00 uur

Maar goed.. weer naar de verloskundige gebeld. Of ze langs moest komen of dat wij langs de praktijk konden komen. Dat laatste deden we en tijdens een snelle check werd duidelijk dat die steken die ik de hele dag had weeën waren en dat ik op dat moment 3 centimeter ontsluiting had. Of wij onze vluchttas mee hadden genomen want dat de baby eraan zou komen was dus toch geen grap! Ik moest (wilde ik ook graag) in het ziekenhuis bevallen omdat mijn bloeddruk heel erg hoog was.

19.00 uur

We hebben gauw de vluchttas opgehaald van huis, de klossen onder het bed gezet en een half uur rondjes gereden om ergens kleingeld te wisselen voor een rolstoel (wat niet lukte want alle banken en cafetaria’s in de buurt zaten natuurlijk dicht.

20.00 uur

Iets voor 20.00 waren we in het ziekenhuis en appten we onze families dat we in het ziekenhuis waren en aan het wachten waren tot er wat zou gebeuren.

21.00 uur

Dat was dus na een uurtje haha. Om 21 uur had ik 5 centimeter ontsluiting en werden mijn vliezen gebroken. ‘Tot over 2 uur!’. Ik hoor het ze nog zo zeggen. Dan zouden ze komen kijken hoe het ervoor stond. Nou, ik weet niet wat er na het breken van de vliezen gebeurde maar toen had ik pas echt pijn. Een weeënstorm volgde en ik bedacht me dat die €150 van de zwangerschapscursus ook weggegooid geld was, want dit was onmogelijk weg te puffen.

21.20 uur

Een klein half uur nadat mijn vliezen waren gebroken raakte ik lichtelijk in paniek want het voelde alsof de baby eruit kwam. En ik had geen idee wat ik moest doen haha. Gelukkig kwam er heel snel iemand aan die volgens mij de paniek in mijn ogen zag want ze drukte heel snel op het knopje om er iemand bij te halen.

Zonder al te veel details (die weet ik niet eens trouwens): ik had op dat moment al volledige ontsluiting. Het hele persen enzo is volledig in een waas gebeurd, ik weet daar zelf helemaal niets meer van.

21.58 uur

Maar… tadaaa! Nog geen half uur later was Noud er! Helemaal gezond, huilend en compleet was daar de mooiste baby ooit!

In verband met mijn hoge bloeddruk moesten we nog een nachtje (uiteindelijk twee nachtjes want dat kwam beter uit) in het ziekenhuis blijven. En daarna: met 15 km per uur naar huis haha. Hemelsbreed 500 meter denk ik van ons huis naar het ziekenhuis, maar volgens mij hebben we er wel een kwartier over gedaan haha.

Goed, dit hele verhaal schrijven heeft bijna nog langer geduurd dan de bevalling zelf haha. Een bevalling als deze wens ik iedereen toe, want het ging zo snel dat voor we beseften wat er allemaal gebeurde, Noud al in onze armen lag. 

En nu zijn we dus bijna een jaar verder! Ik weet dat veel van jullie nieuwsgierig waren naar mijn bevallingsverhaal (zoals dat genoemd wordt) alleen is er dus niet zo heel veel over te schrijven haha. Zoals ik al zei: het schrijven van dit artikel heeft bijna nog meer tijd in beslag genomen dan het bevallen zelf :)

Bedankt voor het lezen! X