Een veelgestelde vraag: hoe combineer je werken, een baby en tijd voor jezelf? Dat vraag ik mezelf ook wel eens af haha! Vandaag vertel ik er wat meer over.
Aangezien ik niet de eerste ben (in mijn omgeving) die een baby heeft gekregen wist ik van te voren dat er veel ging veranderen. Spontaan uit eten, een terrasje pakken in de zomer, zomaar wijntjes drinken en bijkletsen met vriendinnen zou nu niet meer heel geregeld voorkomen. Eerlijk: ik had verwacht dat het makkelijker zou gaan. Noud kan prima mee naar de stad en ook ’s avonds kan hij best mee. Hij kan overal slapen toch? I was wrong! Ik kan minder makkelijk mijn ‘eigen ding’ doen dan ik had bedacht. Ik moet ook gelijk toegeven dat ik niet meer zoveel behoefte heb aan ‘eigen ding’. Noud is mijn/ons ‘eigen ding’ en als ik nu van de één op de andere dag naar een onbewoond eiland getransporteerd zou worden (met Ron en Noud natuurlijk) zou ik daar geen enkel probleem mee hebben. Ik weet dat dit de spreekwoordelijke ‘babybubbel’ is en dat ik daar ook vanzelf wel uit val. Ook weet ik dat het niet gezond is om je totaal af te zonderen van de buitenwereld. Dat doe ik ook niet echt natuurlijk.
Werken doe ik nu 3 dagen in de week. Niet dat ik denk dat ik niet meer aankan in combinatie met de zorg voor Noud, maar ik vind dit meer dan genoeg. Ik vind mijn werk ontzettend leuk, maar vind het nog net iets belangrijker om thuis te zijn. In mijn ogen hebben we dit zo prima gecombineerd. Parttime werken is heel erg luxe na 10 jaar fulltime te hebben gewerkt! Ik zie de donderdag en de vrijdag echt als mijn vrije dagen en geniet daar volop van. Ik rommel wat in huis, ga even winkelen of een broodje eten in de stad. Ik ben die dagen ook niet met werk bezig, maar ben dan heel bewust ‘vrij’. Ik werk niet met to-do lijstjes, ik zie wel waar ik die dag aan toe kom. En vooral waar ik zin in heb om te doen. Ik probeer er natuurlijk voor te zorgen dat het huis opgeruimd is en dat de koelkast niet gaat echo’en als we die opentrekken. Maar verder begin ik iedere dag zonder verwachtingen. En dat werkt voor mij heel erg fijn! Ik ben verre van perfectionistisch, goed is goed. Perfect hoeft niet. Zo ben ik nooit geweest ook. Ook tevreden met een zesje zeg maar zoiets. Ik denk dat ik het door die instelling mezelf niet zo moeilijk maak.
Maak het jezelf vooral niet te moeilijk
En leg ook de lat niet te hoog, dat soort dingen. Dat stress slecht voor je is, is hopelijk niets nieuws. Maar dat is ook echt zo. Maak het jezelf niet zo lastig en laat je niet gek maken door je omgeving. Echt jongens, dat bespaart je zoveel stress! Een perfect opgeruimd – altijd klaar voor een foto – huis? Nope, niet bij ons! Iedere dag een gezonde, verantwoorde maaltijd op tafel? Nope! Soms hebben we daar gewoon geen tijd voor. Ik ga mezelf dan absoluut niet in allerlei bochten wringen, lukt het niet? Dan lukt het niet. Morgen is er weer een dag; nieuwe ronden, nieuwe kansen. Het is niet dat ik nooit in paniek raak of stress heb hoor, was het maar zo’n feest. Het duurt gewoon wat langer voordat ik dat punt bereik.
Dit is kort beschreven hoe ik er op dit moment tegen aan kijk. Ik ben heel erg blij met mijn leven, mijn prioriteiten zijn veranderd. Maar ik geniet vooral heel erg van iedere dag!
Bedankt voor het lezen, ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen hoe ik alles probeer te combineren. Ik ben benieuwd hoe dat bij jullie gaat, laat het gerust weten in de comments!
zien dat je af en toe wat me time op de agenda zet! goed bezig allesinds met alles zo goed te combineren!
een herkenbare strijd waar iedere moeder/ouder mee te maken heeft. je wil alles en alles goed doen, zelf gana uitvinden wat bij je past en hoe je dat aanpakt
De lat niet te hoog leggen is denk ik ook het beste advies, wat fijn dat je hierover een artikel hebt gemaakt! fijne zondag nog
Ik kan mij zo goed voorstellen dat het lastig te combineren is (soms) goed dat je hier over schrijft!
Heel herkenbaar. Ik werkte voordat ik ons dochtertje kreeg al parttime. Nou ja, parttime. Officieel werkte ik in drie dagen tijd 27 uur. Maar realistischer bleek dat ik de 36 uur aantikte. Toen ik dan ook toch nog een kindje mocht krijgen op mijn 41ste was het snel duidelijk dat zij vele malen belangrijker was dan dat werk wat toch altijd maar door bleef gaan. In de avonden en weekenden. Uiteindelijk ben ik er – door omstandigheden – zelfs helemaal mee gestopt. Het beste wat mij heeft kunnen overkomen. Zie ik nu achteraf. Na een jaar het bloggen opgestart – maar kind bleef en blijft op nummer 1 staan – en nu sinds april mijn eigen bedrijf. Dankbaar dat ik het op deze manier heb kunnen doen.
Ja, die eerste tijd ben je gewoon bijna één met je baby en moet je je er bij neerleggen dat je niet zoveel kunt. Je wereld is dan wat kleiner maar het is wel een hele bijzondere tijd. Langzaamaan komt alles wel weer. Toch kon ik ook in die tijd de lat wel hoog leggen voor mezelf, en nog steeds wel.
Denise onlangs geplaatst…Formentera, idyllisch eiland dat geheim moet blijven
ik heb ook altijd gevonden – en vind nog – dat mijn kinderen me-time zijn, wat niet wilde zeggen dat is ze zo af en toe niet wilde invriezen…maar dat is een heel ander verhaal
Ik werk ook parttime en sinds de jongens naar school gaan zijn de woensdag en vrijdag mijn vrije dagen. Zo kunnen de jongens op woensdagmiddag met vriendjes afspreken. Ik moet wel zeggen dat ik het combineren wat lastiger vind sinds ik ook nog mijn blog ernaast heb. Daar gaat stiekem heel veel tijd in zitten en omdat ik de kinderen niet tekort wil doen, lever ik op mijn eigen tijd een hoop in. Maar vooralsnog lukt het en vind ik het ook prima.
Ik kan mij goed voorstellen dat het best een uitdaging is om alles te combineren.. Ik heb geen kids, maar vind het soms al een uitdadging met alles wat ik wil doen haha.
Ik heb een dochtertje en werk ook partime 4 dagen. Mijn dochter is inmiddels 5 jaar en gaat ook naar school. Maar ik vond het begin dat ik mama was ook erg wennen en ervaar hetzelfde als jij had ook minder behoefte om eruit te gaan wilde liever bij mijn dochtertje zijn.
Groot gelijk
Genieten moet ook kunnen.
Je dat het hartstikke goed….
Xoxo